სმენა

I. (ვისმენ, მესმის) გაგონება (ფსალ. 4, 1; მატ. 11, 4 და შემდგომი), слушать, слышать.

— ერთი ხუთთა საგრძნობელთაგანი (იხილე მუნ), слух.

— გავაგონებ, გაგონება, მითხრობა (საქმ. 17, 20), влагать во умеса, повествовать.

II. სმენა

(ვასმენ) სასმენელის განხმა, მინიჭება უსმისადმი (მარკ. 7, 37), творить слышащим.

— დასმენა, შესმენა, დაბეზღება (ფსალ. 70, 13 და 108:20, 29), оклеветывать, наговаривать.